Naczynia
„(...) Po niektórych zaś dworach, niezbyt wykwintnych lub mniej dostatnich (...) na pośrodek stołu, gdzie mieścić się miały dystyngowane osoby, kładziono łyżki srebrne i talerze takież albo za wprowadzoną modą farfurowe lub porcelanowe (...). Stoły zastawiano wilekimi misami, które u wielkich panów były srebrne, u mniejszych prócz wazów i serwisów, talerze także podług pana srebrne lub cynowe.”
„Oprócz zwyczajnych naczyń do trunków: kieliszków, kielichów, szklanek i pucharów, po domach gdzie lubiano zapijać, mieli osobliwe inne do samego piwa (...)”
„Trunki wielkim panom były zwyczajne: rano herbatę, czasem z mlekiem, czasem bez mleka, zawsze z cukrem, (...) Gdy zaś nastała kawa (...)dawano ją naprzód z rana z mlekiem, po której pijano wódkę, a herbatę, jako sprawującą suchoty i ozięiającą żołądek, w cale zarzucono (...)”
„...cztery małe naczynia srebrne, solniczkami z polska, salserkami z francuska zwane, dwie z solą, dwie z pieprzem, aby sobie każdy doprawił potrawy do swego gustu (...)”
Bibliografia:
1) Maria Lemnis, Henryk Vitry, „W staropolskiej kuchni i przy polskim stole” ,Interpress, Warszawa 1986
Sarmacki utwór Jacka Kowalskiego
sobota, 28 marca 2009
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz