
„Polski pocałunek”, figurki z miśnieńskiej porcelany autorstwa Johanna Joachima Kandlera, 1744r.
Bibliografia: Jacek Kowalski, Niezbędnik Sarmaty, Poznań 2006, s.99

„Szlachcic” Jana Piotra Norblina
Bibliografia: Jacek Kowalski, Niezbędnik Sarmaty, Poznań 2006, s.99

Sarmata w stroju reprezentacyjnym. Czerwony kontusz, pod nim brokatowy żupan bez kołnierza, szarawary wpuszczone w buty z safianową cholewą, w ręku futrzana czapka. Z czasem taki strój stał się symbolem ksenofobii i zacofania polskiej szlachty. Z wąsami i podgoloną czaszką Stanisław Antoni Szczuka (1652-1710), sędzia i polityk, podkanclerzy litewski, zwolennik Stanisława Leszczyńskiego (portret ze zbiorów w Wilanowie)
Źródło: Gazeta Wyborcza,
http://wyborcza.pl/51,76842,5028757.html?i=1



Jacek Kowalski, Niezbędnik Sarmaty, Poznań 2006, s.94

Jacek kowalski, Niezbędnik Sarmaty, Poznań 2006, s. 81

Jacek Kowalski, Niezbędnik Sarmaty, Poznań 2006, s. 84

Jacek Kowalski, Przewodnik Sarmaty, Poznań 2006, s. 77

(rytował: K. Pomianowski), [w:] Kłosy, 1882 (II półrocze), s. 309

Kontusz i żupan atłasowy
Dziennik Mód Paryskich 1848 nr 25, tabl. 25, opis – s. 204

i procesować się prowincjusze, czytając Cycerona albo Senekę wyobrażali sobie, że są rzymskimi mężami stanu" - pisał o Sarmatach Czesław Miłosz (Historia literatury polskiej).

autor: Marceli Bacciarelli;
Zamek Królewski w Warszawie;

www.muzeum.krakow.pl/uploads/pics/kontusz.jpg
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz